شنیده ها حاکی از آن است که مالکین بیمارستان مسیح شهر کرمانشاه پس از خارج کردن نام این بیمارستان از لیست میراث ملی و بسته شدن پرونده آن، قصد تخریب کامل آن را دارند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه کرمانشاه، حدود هشت سال پیش بود که پس از کش و قوس های فراوان، بالاخره پرونده بیمارستان قاجاری مسیح در شهر کرمانشاه به شماره 9144 در روز دهم خرداد ماه 1382 به ثبت آثار ملی رسید.
در آن روز دوستداران تاریخ و فرهنگ هرگز تصور نمی کردند که ممکن است روزی این اثر تاریخی و ارشمند شهر کرمانشاه از لیست میراث فرهنگی خارج شود و زمینه برای تخریب آن فراهم گردد اما این تصور محال، به حقیقت پیوست و بیمارستان مسیح کرمانشاه با رای دیوان عدالت اداری کشور از لیست میراث ملی خارج شد.
امروز دوستداران تاریخ و فرهنگ این دیار هراسان از به گوش رسیدن یک صدا هستند و آن هم صدای پتک های تخریب بر پیکر نخستین بیمارستان غرب کشور است.
... بیمارستان مسیح کرمانشاه نزدیک به سه راه شریعتی و در بر خیابان واقع است، به همین لحاظ بر خلاف ابنیه قدیمی دیگر، دسترسی به آن بسیار آسان می باشد.
گرچه در دوره قاجار و پس از زمامداری محمد علی میرزا دولتشاه در کرمانشاه (1222-1237) این شهر به داشتن اطباء حاذق و دواخانه های معتبر معروف بوده و بیمارستانی نیز در زمان حکمرانی فرمانفرما به سال 1323 هجری قمری ( 1904 میلادی) احداث شده است، اما می توان گفت بیمارستان مسیح که در اواخر عصر قاجار افتتاح گردیده است ( 1916میلادی) اولین بیمارستانی است که در غرب ایران بنا شده است.
بیمارستان مسیح کرمانشاه یکی از قدیمی ترین بیمارستانهای کشور است که ساختمان آن جهت بیمارستان و با اصلوب بسیار مدرن نسبت به زمان خود ساخته شده است، این بنا در عین حال جز معدود ساختمانهای قدیمی است که بر اساس طراحی و نقشه از پیش تهیه شده، ساخته گردیده است.
این بیمارستان با کوشش مسیونرهای مسیحی و پشتیبانی جامعه پزشکی آن زمان در کرمانشاه جهت درمان و معالجه بیماران که در آن زمان مرکزیت غرب کشور را دارا بوده است، به نام « وست مینیستر هاسپیتال » تاسیس گردیده است.
در طول سالیان متمادی بیماران بسیاری که عمدتا از ولایات غربی کشور که شامل استانهای فعلی کردستان، کرمانشاه، همدان، لرستان و ایلام بوده اند در این بیمارستان مورد معالجه قرار می گرفته اند.
در آن زمان با وجود وضع بهداشتی مناسب، امکانات و تجهیزات پیشرفته پزشکی نسبت به زمان و و جود پزشکان حاذق و مشهور، این بیمارستان از اعتبار ویژه ای برخوردار بوده است، لذا بیمارانی از شهرهای دور دست نیز جهت معالجه بیماری های صعب العلاج بدانجا مراجعه می کرده اند.
این بیمارستان را خانم میسزاستد در سال 1916 افتتاح نمود و پس از فوت وی در سال 1922 دکتر پاکارد و پس از وی دکتر باسدیگر ریاست بیمارستان را به عهده گرفتند.
در طول زمان نام این بیمارستان چند بار تغییر یافت که از این قرار است: وست مینیسترهاسپیتال (معروف به مریض خانه آمریکایی ها) بیمارستان مسیح و بالاخره به بیمارستان مرادیان نیز تغییر نام یافت، چرا که مرحوم دکتر مرادیان آخرین کسی بود که ریاست آن را به عهده داشت.
برخی معتقدند که بیمارستان در سال 1932 احداث شده است، خاصه آنکه سنگ تاریخداری که عدد 1932 بر آن حجاری شده در پایین مخل (ورودی ساختمان) وجود دارد، اما با دانستن تاریخ دقیق افتتاح بیمارستان در سال 1916 بدست خانم میزاستد و فوت ایشان در تاریخ 1922 و ریاست دکتر پاکارد در همان سال و سپس ریاست دکتر باسدیگر ( تا پایان 1926) و نیز عکسی قدیمی از بیمارستان که مربوط به 1927 می باشد، مشخص می نماید که احداث بنا به هر حال مربوط به قبل از سال 1932و به احتمال زیاد همان 1916 یعنی سال افتتاح بیمارستان بر می گردد.
همچنین در خصوص بنای این بیمارستان باید گفت که بیمارستان مسیح کرمانشاه در میان زمین وسیعی به مساحت تقریبی پنج هزار متر مربع ساخته شده است که زیربنای آن 1024 متر و اعیان آن 3626 متر می باشد.
پلان آن از نوع برونگرا است و فضای وسیع اطراف آن که زمانی باغ بزرگی بوده بنا را همچون نگینی در بر گرفته است.
طراح بیمارستان معماری بنام ال گال است.
بنا از شیب زمین پیروی نموده و به همین دلیل تعداد طبقات در قسمت های آن متفاوت می باشد، در حالیکه خط آسمان در همه جا یکی است، تعداد طبقات در قسمت شرقی بنا به احتساب زیر زمین چهار طبقه است، در قسمت وسط سه طبقه و در بخش غربی به دو طبقه کاهش یافته است.
در وسط هر طبقه هشتی زیبایی طراحی گردیده که به مثابه محل تقسیم فضاهای داخلی عمل می نماید، اطاقها و سرویسها جهت نورگیری و دید به بیرون در دو بخش شمالی و جنوبی قرار گرفته اند و در بین آنها کریدور واقع است که در سراسر پلان ادامه دارد.
مصالح بنا از آجر است، سقف زیرزمین را با طاق انجام داده اند و از شیوه قمی پوش در احداث آن استفاده نموده اند، همچنین بام آن با شیروانی پوشش داده شده و سقف با تیر چوب و خرپاهای بزرگ و مستحکمی انجام یافته است.
در پایان باید گفت؛ امروز سرنوشت مبهم نخستین بیمارستان غرب کشور به دست مالکینی افتاده که گویا هیچ تمایلی به حفظ میراث گرانبهای این دیار نداشته و تنها به فکر مقاصد شخصی خود هستند، مقاصدی که تنها با تخریب و برج سازی به جای آن محقق می گردد.
به نقل از روزنامه باختر پنجشنبه 27 مرداد ماه 1390
